Σέιχ Σου - Κίνδυνος Φωτιάς

Παίδες, προσωπική μαρτυρία...

Την Κυριακή έκανα μια ποδηλατική βόλτα με μια παρέα παιδιών και κάποια στιγμή χώρισαν οι δρόμοι μας μιας και χωρίς κράνος άφησα τα δύσκολα μονοπάτια για άλλη φορά. Στο σουλατσάρισμά μου λοιπόν και στην επιστροφή μου, έκανα μερικές κυκλικές διαδρομές και κατέληξα ξανά σε μια πηγή (γνωστή για όσους έχουν περπατήσει το βουνό, μετά το "ναυάγιο") για να γεμίσω το παγούρι μου...

Έκπληκτος διαπίστωσα πως το εκκλησάκι εκεί δίπλα έκανε παράξενο θόρυβο από φωτιά. Μάλλον ήταν ένα ατύχημα που παραλίγο να έπαιρνε διαστάσεις. Το τζαμάκι από τα παραθυράκια του είχε πέσει πάνω στο καντήλι που έκαιγε, άρχισε να λιώνει μιας και ήταν πλαστικό και όχι γυάλινο και να καίγεται με έντονη κίτρινη φλόγα που δεν έσβηνε εύκολα. Δίπλα στα 10-15cm είχε 2 εικόνες ξύλινες. Η σκεπή του (μεταλλική) είχε ανεβάσει θερμοκρασία και ακριβώς από πάνω ακουμπάει ένα κλαδί από το γειτονικό δέντρο...

Καταλαβαίνετε τι θα ακολουθούσε αν έπαιρνε κάτι γειτονικό φωτιά. Υπήρχε αρκετός αέρας εκείνη την στιγμή. Ευτυχώς η βρύση είναι στα 2 μέτρα και με 2 παγούρια γλύτωσα τα χειρότερα.

Θερμή παράκληση, σε όσους βολτάρουν από τους δασικούς δρόμους να έχουν το νου τους. Υπάρχουν πολλοί επιτήδειοι που βάζουν φωτιά και κάνουν και ζημιές στα εκκλησάκια, ακούγονται πολλά.

Και προσοχή σε όσους τα ανάβουν, ας τσεκάρουν την επικινδυνότητα των υλικών που χρησιμοποιούν. 2' αργότερα να περνούσα, το κακό θα είχε ήδη γίνει. Καμιά 20 μέτρα πιο πάνω, ήταν 2 παληκάρια που άλλαζαν σαμπρέλα. Δεν είχαν αντιληφθεί τίποτα...

Σάκης Γκίνας - κοινωνικό ψυχογράφημα

Διαβάζοντας ένα άρθρο για τον ΠΑΟΚ, εξελίχτηκε αυτόματα σε ένα άρθρο με κοινωνικές προεκτάσεις που αξίζει να διαβάσει κάθε πολίτης αυτής της χώρας ανεξαρτήτως οπαδικών προτιμήσεων... Είναι πράγματα για τα οποία κι εγώ φωνάζω και στηρίζω όλη μου την ζωή. Ελπίζω όλοι μας να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε καλύτερα και "συνανθρωπικότερα" αν μου επιτρέπεται τέτοια λέξη! :)

Πάμε λοιπόν:

---

Αναπόφευκτα μεταφέρθηκε και στα γήπεδα το πολιτικό κλίμα των ημερών και έτσι στη Τούμπα την Κυριακή ακούστηκε το περιβόητο σύνθημα "να καεί, να καεί το μπ... η βουλή", ενώ υπήρχε και πανό για το ΔΝΤ. Θα μου επιτρέψετε, λοιπόν, να κάνω ένα κοινωνικό σχόλιο που αφορά την επικαιρότητα, ευελπιστώντας πως δεν θα σας κουράσω.

Ας αφήσουμε "τους Ταλιμπάν με τα κοστούμια", όπως αποκάλεσε εύστοχα Γερμανίδα βουλευτής στο κοινοβούλιό της, τους κερδοσκόπους των διεθνών χρηματαγορών. Είναι παγκόσμιο και συστημικό το πρόβλημα, που καθιστά ομήρους των χρηματαγορών και των τραπεζών ολόκληρες χώρες και λαούς. Ας τους αφήσουμε όλους αυτούς και ας δούμε την άλλη όψη του νομίσματος. Γιατί υπάρχει και άλλη όψη σε όσα βιώνουμε και είναι πολύ θολή, γεμάτη κακοτεχνίες. Αυτή η άλλη όψη αφορά τα δικά μας χούγια. Ας κοιτάξουμε και την καμπούρα μας, διότι η αυτοκριτική είναι το παν για ένα λαό, κι εμείς την έχουμε ξεχάσει.

Ξεκινώ... Η απύθμενης ανοησίας συνομωσιολογία, η μετάθεση ευθυνών και οι υπεκφυγές, είναι τα παραδοσιακά εθνικά μας χόμπι, αλλά εξελίσσονται, πλέον, σε ομαδική αποχαύνωση. Δεν συμμερίζομαι καθόλου την επικρατούσα άποψη, που λέει πως για όλα φταίνε οι πολιτικοί και όλοι εμείς οι υπόλοιποι 11 εκατομμύρια Έλληνες είμαστε αθώες περιστερές και άμοιροι ευθυνών για το κατάντημα της χώρας.

Αν κοιταχτούμε με ειλικρίνεια στον καθρέφτη θα δούμε πως όλοι φταίμε. Από τον μικρομεσαίο επαγγελματία που δεν πλήρωσε ποτέ εφορία γιατί δήλωνε πάντα κάτω από το αφορολόγητο όριο, τον δημόσιο υπάλληλο που χρηματίστηκε για να κάνει τη δουλειά του, τον γιατρό που πήρε φακελάκι, τον δικηγόρο που έκανε φορολογική δήλωση ισοϋψή με τα ετήσια εισοδήματα ενός ανειδίκευτου εργάτη, τους συνδικαλιστές που ανέχτηκαν την δημιουργία μιας εξοργιστικά άνισης κοινωνίας στην οποία υπάλληλοι φορέων του δημοσίου αμείβονται με 2.500 και 3.000 ευρώ το μήνα και οι περισσότεροι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα με 600, 700 και 800 ευρώ.

Στη συνέχεια ο ίδιοι δημόσιοι υπάλληλοι παίρνουν τετραπλάσια και πενταπλάσια σύνταξη από τον δύσμοιρο χαμηλοσυνταξιούχο των 500 ευρώ του ΙΚΑ, κάτι που δεν συμβαίνει πουθενά στην Ευρώπη, τον "νέο" αγρότη που πήρε επιδότηση αρκετών εκατομμυρίων, πρώην, δραχμών για την αγορά τρακτέρ και εκσυχρονισμό της παραγωγής του και αντί γι’ αυτό αγόρασε Ι.Χ. για να κάνει εφέ, τον μισθωτό που δέχθηκε να δουλέψει στη "μαύρη" και δεν δήλωσε το εισόδημά του, ή τον μισθωτό που διαμαρτύρεται για τον μισθό πείνας, αλλά δεν διεκδίκησε ποτέ τα δικαιώματά του και κρύβεται στα ψυγεία όταν πάει η επιθεώρηση εργασίας στον τόπο εργασίας του.

Τον δημοσιογράφο που υπερβάλει, "κιτρινίζει", κάνει προπαγάνδα, ή παραπληροφορεί κατά το δοκούν, μέχρι τους "μεγαλοκαρχαρίες" αυτής της χώρας, οι οποίοι υπό τα όμματα, την ανοχή και την συναίνεση επίορκων πολιτικών πλούτισαν προκλητικά εις βάρος του δημοσίου και κατ’ επέκταση του λαού.

Όλοι έχουμε ευθύνες. Άλλοι μικρότερες, άλλοι μεγαλύτερες και άλλοι πολύ μεγαλύτερες. Πάντως, όλοι έχουμε ευθύνες. Λίγοι δικαιούνται πραγματικά να διαμαρτύρονται σ’ αυτή τη χώρα. Ίσως μόνο η νεολαία. Κανείς ξένος δεν μας φταίει που είμαστε ο πιο αγενής, ο πιο φιλοτομαριστής και ο πιο χαιρέκακος λαός της Ευρώπης, που έχουμε αναγάγει την βαλκανική κουτοπονηριά, την λεγόμενη λαμογιά σε μαγκιά και τον έντιμο και σωστό πολίτη τον χαρακτηρίζουμε ρομαντικό και βλάκα.

Κανείς ξένος δεν μας φταίει που η αναξιοκρατία βασιλεύει παντού, γι’ αυτό και η ανταγωνιστικότητα ακόμα και στον ιδιωτικό τομέα έχει πιάσει πάτο. Κανείς ξένος δεν μας φταίει που καταντήσαμε μια χώρα με χιλιάδες... φελλούς που επιπλέουν. Κανείς ξένος δεν μας φταίει που πετάμε τις γόπες και τα σκουπίδια μας στο δρόμο, έχοντας τις πιο βρώμικες πόλεις της Ευρώπης. Και σ’ αυτό ο πολιτικός ευθύνεται; Η πραγματικότητα είναι πως ο πολιτικός χορεύει στον ρυθμό που του υπαγορεύουν οι ψηφοφόροι του. Κάνει ρουσφέτια και "εξυπηρετήσεις", γιατί αλλιώς κανείς δεν θα τον ψηφίσει. Όπως έχει πει και ο μεγάλος Όσκαρ Ουάιλντ... "κάθε λαός έχει την εξουσία που του αξίζει".

Εάν δεν αλλάξουμε ριζικά νοοτροπία εμείς οι ίδιοι, εάν δεν αποδεχτούμε την ιδέα μιας κοινωνίας αξιοκρατίας, συνοχής και αλληλεγγύης, ακόμα... και ο Ιησούς Χριστός να γίνει πρωθυπουργός αυτής της χώρας δεν θα καταφέρει απολύτως τίποτα. Με λαϊκίστικα συνθήματα, λεονταρισμούς και βία, όχι μόνο δεν λύνονται τα προβλήματα, αλλά οξύνονται και οδηγούμαστε σε τραγικές συνέπειες όπως η αποτρόπαια δολοφονία των τριών νέων ανθρώπων στην τράπεζα Marfin ή δευτερευόντως, η τεράστια τουριστική δυσφήμιση της χώρας.

Είναι ιστορικά αποδεδειγμένο πως όσες φορές παρουσιάστηκαν αυτόκλητοι προστάτες του λαού και επέβαλλαν την δική τους "δικαιοσύνη" με τη βία, αυτοί έγιναν, όταν ανέλαβαν την εξουσία, πολύ μεγαλύτεροι δυνάστες ακόμα και από τις πιο διεφθαρμένες κυβερνήσεις μιας κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.

Το τι ακούγεται δεν περιγράφεται. Κορώνες για κήρυξη πτώχευσης και εξόδου από το ευρώ και την Ε.Ε. Λες και άμα βγούμε από την Ε.Ε θα γίνουμε πλουσιότεροι. Πολλοί παραβλέπουν το αυτονόητο: ό,τι με μια πτώχευση θα πάμε αυτομάτως σε μισθούς και συντάξεις επιπέδου Βουλγαρίας. Τι προτείνουν δηλαδή οι κάθε λογής επαναστάτες; Να μείνουμε μόνοι μας απομονωμένοι από όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, να γίνουμε Κούβα ή Βόρεια Κορέα;

Επιστρέφοντας στη δραχμή οτιδήποτε εισαγόμενο θα γίνει απλησίαστο, ενώ στα πλαίσια των αντιποίνων, θεωρείται πάρα πολύ πιθανός ο αποκλεισμός της χώρας από το διεθνές εμπόριο για μεγάλο χρονικό διάστημα. Κι εμείς εδώ το μόνο που παράγουμε είναι ντομάτες και αγγουράκια. Ζούμε κυριολεκτικά στον δικό μας κόσμο.

Χαρακτηριστικό είναι το χιούμορ ενός σκιτσογράφου της βρετανικής Guardian για τις απεργίες στην Ελλάδα. Στο σκίτσο υπήρχε η Ακρόπολη περικυκλωμένη από σημαίες διαδηλωτών και το γνωστό πανό που έγραφε: "Λαοί της Ευρώπης, εξεγερθείτε", ενώ οι λαοί της Ευρώπης με το δικό τους πανό απαντούσαν στους Έλληνες: "Γυρίστε στη δουλειά". Ακόμα καλύτερο ήταν το σκίτσο του Κώστα Μητρόπουλου στα Νέα, όπου από το περιβόητο πανό στην Ακρόπολη "Λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε" διαγράφηκε το "ξεσηκωθείτε" και αντικαταστάθηκε από το "μας συγχωρείτε", με παραπομπή στα "τρία αθώα θύματα".

Ας σοβαρευτούμε ως λαός. Ας σκεφτούμε λογικά και νηφάλια, ας κάνουμε ο καθένας βαθιά την αυτοκριτική του και ας πάρουμε για φωτεινό παράδειγμα τις σκανδιναβικές χώρες, όπου οι αποκλείσεις του βιοτικού επιπέδου της συντριπτικής πλειοψηφίας του κόσμου είναι μικρές, κανείς δεν κλέβει το κράτος και κανείς δεν παίρνει τον πενταπλάσιο μισθό ή σύνταξη από τον συμπολίτη του, γιατί έχουν μάθει πως όλοι δικαιούνται μια αξιοπρεπή διαβίωση.

Ας εκτονώσει ο καθένας μας τον θυμό του ή την διαμαρτυρία του, με πιο δημιουργικούς τρόπους, καλλιεργώντας την προσωπικότητά του, ασχολούμενος με τον αθλητισμό και τον πολιτισμό, διαβάζοντας ένα βιβλίο, πηγαίνοντας στο θέατρο, ή στον κινηματογράφο, επιδιώκοντας και διεκδικώντας την βελτίωση του βιοτικού του επιπέδου, αλλά όχι εις βάρος του άλλου, προτάσσοντας το παν μέτρο άριστον στη ζωή του.

Μόνο τότε θα γίνουμε μια καλύτερη κοινωνία και θα προοδεύσουμε σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο. Αρκεί απλά να διδαχτούμε από την υπέροχη σκέψη των αρχαίων προγόνων μας, την οποία μνημονεύουμε επειδή μας συμφέρει, αλλά προσβάλουμε βάναυσα με την χυδαία και αγοραία συμπεριφορά μας στις περισσότερες εκφάνσεις της ζωής μας.


Πηγή: contra.gr

Αντίδραση

Πιστεύω πως κάθε είδους απεργία, πορεία, διαμαρτυρία έχει χάσει την ουσία της πρωτογενούς ύπαρξής της. ΔΕΝ ΒΓΑΙΝΕΙ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΤΙΠΟΤΑ. Αποτελούν πάντα αφορμές για να κουκουλωθούν κρίσιμες πολιτικές αποφάσεις, άλλοθι για όλες τις καίριες καταστάσεις που αλλάζου την ιστορία της χώρας μας, μας θέλουν διχασμένους και απέναντι στους συνανθρώπους μας να σφαζόμαστε...

...και κάποιος χαμογελάει χαιρέκακα στην κορυφή της πλουτοκρατικής πυραμίδας...

Αυτή την εικόνα έχω όλα αυτά τα χρόνια που συμβαίνουν τέτοια έκτροπα και ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΘΕΣΗ για το αυτονόητο. Το παιδί σου αν κάνει αταξία, του επιβάλλεσαι και το συμμορφώνεις τάχιστα. Αν δεν το κάνεις, είσαι κακός γονιός. Κι εμείς πολιτικά έχουμε κακούς γονείς, αλλά θετούς γονείς. Ήμασταν ορφανοί πολιτικά, παραμείναμε ορφανοί και βρέθηκαν μερικοί καιρ(δ)οσκόποι να μας υιοθετήσουν και να αποτελειώσουν αυτό που πήγε να αναστηλωθεί μεταπολιτικά.

Και χάσαμε πλέον την εθνική μας κυριαρχία. Αυτό είναι το παιχνίδι που εκ των προτέρων με απασχολούσε και συνεχίζει να με απασχολεί... Δεν έχουμε λόγο στο ίδιο μας το σπίτι. Δεν μπορούμε να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και τρώμε ξένο δάχτυλο! Δεν έχουμε άνθρωπο ηγέτη να αναλάβει την Ελλάδα όπως ο κάθε επιχειρηματίας ασχολείται με το μαγαζάκι του που του φέρνει λεφτά στο σπίτι. Και εκεί πρέπει να εστιάσουμε...

Μακάρι το φως που βλέπω στο τούνελ να μην είναι ένα άλλο τρένο που έρχεται...