Γηράσκω αεί...

Πόσες φορές σας έχει τύχει να σκέφτεστε έναν άνθρωπο και όλες οι συγκυρίες να τον φέρουν μπροστά σας;

Πράγματα που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό μου τον θύμιζαν ολοένα και περισσότερο και είχα πάνω από ενάμιση χρόνο να τον δώ, να μάθω τι κάνει, πώς τα πάει, αν είναι καλά στην υγεία του, αν συνεχίζει να γράφει και να δημιουργεί, να προσφέρει αυτό που με έκανε κι εμένα να αγαπήσω περισσότερο από κάθε τι στον κόσμο... Την μουσική.

Σαν να μην πέρασε μια μέρα, ένας άνθρωπος αγέραστος, πάντα πρόσχαρος και πάντα χαρισματικός. Μια συγκυρία συμπτώσεων με έφερε έξω από το παλιό μου ωδείο και μπούκωσα από συγκίνηση όταν τον είδα στο γνώριμό του γραφείο. Η αντίδρασή του όμοια και η 4ωρη κουβέντα μας διακόπηκε από το τηλεφώνημα της γυναίκας του που ανησύχησε καθώς ήταν περασμένα μεσάνυχτα...

Άνθρωπος ανοιχτός, με δίψα για μάθηση και εσωτερική αναζήτηση, παράλληλα σεμνός και ταπεινός, χαμηλών τόνων, άνθρωπος που μοιράζεται τα πάντα προκειμένου να πάρεις έστω και ένα πολύ μικρό πετραδάκι από την αγάπη που νιώθει ο ίδιος για το υπέρτατο δώρο του ανθρώπινου πολιτισμού. Την μουσική.

Νιώθω πολύ τυχερός που βρέθηκε αυτός ο άνθρωπος στην ζωή μου πριν από 15 χρόνια και μου μετέδωσε μια σπίθα που τώρα πλέον καίει σαν φωτιά & θα σβήσει μόνο μαζί με την ψυχή μου...

Ήθελα να το μοιραστώ μαζί σας!

Μίλτο, να 'σαι πάντα καλά!