Την σημερινή, επιλέξαμε να εορτάζουμε όσους ονομάζονται Δημήτρηδες και Δημητρούλες.
Τέτοιες μέρες, αντιλαμβάνεσαι ότι παρά την αποξένωση και την μοναξιά που μπορεί να νιώσεις με τους ρυθμούς που ζεις, υπάρχουν άνθρωποι που είναι ή πέρασαν κάποια φεγγάρια από την ζωή σου και συνεχίζουν να σε θυμούνται έστω και μιά μέρα τον χρόνο.
Αυτό που εισπράττω τέτοιες μέρες με κάνει καλύτερο άνθρωπο. Προφανώς, χωρίς πολλές φορές να το γνωρίζω, προσφέρω κι εγώ στους άλλους κάτι από την δική μου ενέργεια...
Να 'μαστε γεροί λοιπόν και να απολαμβάνουμε τις στιγμές. Να μην ξεφεύγουμε και χάνουμε την ουσία των πραγμάτων: Μικρές, ανθρώπινες στιγμές!
26 Οκτ 2007
Μικρές, ανθρώπινες στιγμές
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
7 σχόλια:
Xronia sou polla, xronia sou kala, polixroma kai eutuxismena!!
na eisai gerόs na apolambaneis polles tetoies stigmes!! :)
Σ' ευχαριστώ Σοφία! Να 'μαστε καλά και να ζούμε κάθε στιγμή...
(Σαν διαφήμιση της Vodafone ακούγομαι)
:)))
Γιορτάζει και η Δημητρούλα το πλοίο... που πραγματικά τα έχει εκατοστήσει!! Χα!
Πάντως, προτιμώ να "αποσυρθώ" αξιοπρεπώς, παρά να με αφήσουν να σαπίσω!
Έχεις λίγο τζαζ χιουμοράκι και μ' αρέσει... :)
οι απλές στιγμές έχουν σημασία και όχι οι λεπτομέριες αυτών...Χρόνια πολλά φίλε και ζησέ μακριά απο συμβατικότητες...
μπορεί να σου το χαλάσω λίγο τώρα αν και έχεις δίκιο ώς ένα σημείο αλλά υπάρχουν και oi άλλοι που σε παίρνουν τηλέφωνο μόνο απο υποχρέωση και αυτό το θεωρώ λίγο υποκρισία.Αν και η γιορτή μας μου άρεζε ανέκαθεν αργία στην πόλη μας και πάντα γιορτινή διάθεση σαν τα Χριστούγεννα ένα πράγμα:)
Δεν μου το χαλάς, αντιθέτως... :)
Οι υποχρεωμένοι παίρνουν τηλέφωνο και κάνουν μπαμ. Κλείνουν το τηλέφωνο σε λιγότερο από λεπτό. Τα τυπικά.
Αυτοί που πραγματικά σε αγαπάνε, και ένα μήνυμά τους να πάρεις φαίνεται πώς είναι γραμμένο, αν είναι στο πόδι ή όχι και πόσο νοιάζονται με αυτά που σου εύχονται.
Μετά το post μου, έκανα ένα τηλέφωνο σε συνονόματο φίλο που χαθήκαμε για μια εξήγηση δική μου που λήφθηκε ώς παρεξήγηση. Αυτά δεν πρέπει να συμβαίνουν, όχι στον δικό μου κόσμο. Κι όμως, μια φορά συνέβησαν. Είχα να μιλήσω 4 χρόνια, να μάθω έστω τυπικά κάποια νέα του. Όταν μίλησα, ήταν σαν να μην πέρασε μια μέρα. Ξαφνικά ήμουν και καλεσμένος στην γιορτή του...
Ειρωνεία ή καλοπροέραιτη κίνηση; Αν και πιστεύω πως αν δεν έπαιρνα τηλέφωνο δεν θα είχα καμία νύξη επί του θέματος, είναι ένας άνθρωπος που μας συνδέουν πολλά, είναι η μισή μου ζωή και θέλω να ξέρω ότι είναι καλά, άσχετα αν τραβήξαμε 2 διαφορετικούς δρόμους. Δεν χωράνε παρεξηγήσεις, ούτε εκ νέου...
"Μην αφήνουμε μικρά πράγματα να χαλάνε μεγάλες φιλίες" είπε κάποτε ένας Ινδός.
Και έχει απόλυτο δίκιο.
Δημοσίευση σχολίου